Problematyka identyfikacji roku podatkowego, może budzić na ogół problemy, zwłaszcza w kontekście, jego mylnej identyfikacji z rokiem kalendarzowym.
Rok kalendarzowy jest podstawą dla wyliczania roku podatkowego, owszem i to zgodnie z ordynacją podatkową, nie są tożsame. Zgodnie z encyklopedyczną definicją jest to czas między 1 stycznia a 31 grudnia i trwa 12 miesięcy. Są sytuacje w których, nie będzie miało to pokrycia z rokiem podatkowym.
W przypadku osób prawnych w którym następuje rozpoczęcie działalności gospodarczej, rok podatkowy zamyka się wedle wyboru podatnika, ale z końcem roku kalendarzowego (zatem będzie krótszy niż 12 miesięcy) albo do ostatniego dnia po minięciu 12 miesięcy. Jeżeli działalność rozpoczyna się w drugiej połowie roku, rok podatkowy może się zamknąć na koniec następnego roku kalendarzowego (czyli będzie dłuższy niż 12 miesięcy). Ponadto osoby prawne w swoim akcie założycielskim mogą dokonać określenia roku podatkowego inaczej niż kalendarzowego – musi wtedy mieć jednak 12 miesięcy. Informacja o tym musi w przeciągu 30 dni trafić do naczelnika odpowiedniego urzędu skarbowego.
Zmiana roku podatkowego w trakcie trwania działalności, jest też możliwa. W takiej sytuacji po zakończeniu „starego” roku podatkowego, nowy jest liczony aż do końca założonego trwania nowego roku podatkowego. Taki okres będzie nie dłuższy niż 23 miesiące, nie może być przy tym krótszy niż dwanaście.
Rok podatkowy ulega też skróceniu, gdy na mocy innych przepisów dochodzi do zamknięcia ksiąg rachunkowych – co ma miejsce np. przy sprzedaży bądź likwidacji spółki. Wtedy stary kończy się z datą zamknięcia ksiąg a nowo rozpoczyna od dnia ponownego otwarcia do końca założonego okresu podatkowego.
Ponieważ podatki odprowadza się za działania w przyjętym okresie rozrachunkowym, odpowiednie ustalenie roku podatkowego ma kolosalny wpływ na wysokość zobowiązań podatkowych.
